Sportmomenten om nooit meer te vergeten: Pieter Weening wint bijzondere spint

Er zijn van die sportmomenten die je altijd zullen bijblijven. De gouden Olympische oefening van Epke Zonderland, het onfortuinlijke schot van Arjen Robben tegen de kleine teen van Iker Casillas of de verkeerde wissel van Sven Kramer. Deze momenten staan in ons geheugen gegrift. Iedere maandag kijk ik terug op zo’n historisch sportmoment.  

Aflevering 5: Pieter Weening wint bijzondere spint

Op de kop af negen jaar na Pieter Weening was er eindelijk weer een Nederlands dagsucces te vieren in de Tour de France. Lars Boom won de omstreden kasseienrit naar Arenberg. Vandaag kijken we terug naar de bijzondere zege van Pieter Weening op 9 juli 2005. In een zenuwslopende sprint klopte hij met een paar millimeter de Duitse klassementsrenner Andreas Klöden. In een mooie bergrit naar Gerardmer bleef het tweetal uit de greep van een op hol geslagen peloton. Na bestudering van de finishfoto kreeg Weening, die dit jaar voor de tweede keer een rit in de Giro won, de overwinning achter zijn naam. Hieronder vind je de mooie tweestrijd.   

Voor het schitterende moment: Klik hier

     Pieter Weening wint nipt de touretappe

Te Brake spreekt: Larsje Boom flikt het!

In ‘Te Brake Spreekt’ is het woord aan Tim te Brake. De 16-jarige sportfanaat komt wekelijks met een prachtig sportverhaal op de proppen. Op onnavolgbare wijze en met veel passie neemt hij je mee naar zijn sportbelevenissen. Zijn ongezouten mening steekt hij niet onder stoelen of banken. Zowel zijn eigen ‘carrière’ als die van anderen komen uitgebreid aan bod. Iedere vrijdag laten we ons opnieuw verrassen! 

Vandaag is het zover, de kasseienrit, de meest gevreesde rit uit de Tour de France van 2014. De regen komt met bakken uit de lucht. De klassementsrenners zijn doods en doodsbang. Voor de Hollanders is het vandaag D-DAY. ‘Onze Bau’ mag geen tijd verliezen op de andere grote mannen. Voor andere Nederlanders als Niki Terpstra en Lars Boom is er vandaag maar één doel; Winnen! Ik voel het, het kan vandaag! Exact negen jaar nadat Pieter Weening de laatste etappewinnaar in de Tour de France was geloof ik dat dat moment vandaag herhaald kan worden. Met nog iets meer dan honderd kilometer te gaan zet ik de tv aan.

Nog 106,8 kilometer hebben de renners te gaan, ik hoor de bekende stem van Maarten Ducrot zeggen dat er nog geen kasseienstrook is geweest. Verder hoor en zie ik dat Christopher Froome, de grote favoriet, al een aantal verwondingen aan zijn lichaam heeft. En ja hoor zonder ook maar één kasseienstrook te hebben gereden stapt de titelverdediger af. Ondertussen geeft Nibali op de 3^e kasseienstrook van de dag eens goed gas en rijdt zo met een aantal ploegmaten weg bij o.a Contador en onze eigen Bauke.

Dan is het moment daar, de Astana-mannen knijpen er tussen uit met de Fries Lieuwe Westra voorop. Ik kijk, ik zie geen Boom, geen Terpstra, geen Cancellara. Of toch?! JA! Daar komt Larsje Boom. Er ontstaat nu een kopgroep van 4 met o.a Nibali die een mokerslag aan het uitdelen is aan Contador en al die ander mannen die o zo graag de tour willen winnen. Achter in die kopgroep zie ik het onder modder zittende groene tricot van Belkin. Lars Boom is mee!! Hij is mee! Ondertussen heb ik een hartslag van boven de 200. Het zal toch niet?!

Nog één kasseienstrook te gaan, daar moet onze Lars het gaan doen. Westra laat de kopgroep gaan en heeft geweldig werk verricht voor zijn kopman Nibali. Ze zijn nog met drie, mijn hart zit in m’n keel. Nog 500 meter tot de laatste kasseienstrook  “Hélesmes à Wallers” genaamd is er één van 1.6 kilometer. 1.6 kilometer om de andere twee jongens los te rijden Lars! Je kunt het!!

Daar gaan ze. Daar gaat Lars kun je beter zeggen!! De voormalig wereldkampioen veldrijden voelt zich thuis op dit terrein. Hij is los, 5 seconden! Hij danst over de kasseien, schitterend om te zien. Het worden 7 seconden, de kasseien zijn achter de rug nu. Nog 5 kilometer op het gewone asfalt. Hij rijdt solo weg bij Nibali en Fuglsang. Gaat hij het flikken? Lars Boom gaat het flikken! Exact negen jaar na dato komt Lars Boom uit Vlijmen solo over de finish tijdens de 5^e etappe van de Tour de France! Schitterend! Kippenvel! Nog nooit heb ik een Nederlander live in de grootste wielerronde van de wereld zien winnen! FANTASTISCH!

Larsje Boom Bedankt!

Lars boom komt solo over de finish

Veteraan Dijkslag vernedert vriend en clubgenoot Wamelink

Tien kilometer. Ik weet het zeker. Vanavond loop ik de tien kilometer. Die vijf kilometers hangt mij een beetje de strot uit. ’s Middags eerst maar even uitpluizen hoe het parcours precies in elkaar zit. Je weet het immers nooit, het is een Ava-wedstrijd en daar gaat nog wel eens wat fout. (Dit is natuurlijk een grapje) Als ik het parcours tot op de laatste centimeter heb bestudeerd, gooi ik nog ‘ff’ een pastaatje in mijn mik en vertrek richting de Hamelandbaan.

Concurrentie voldoende. Veteraan Dijkslag is een uur van te voren al begonnen met zijn warming-up. Hij heeft er zin in. Jan Wevers, die nog ouder is dan Dijkslag, is ook aanwezig. Deze twee mannen zijn op papier een maatje te groot, maar hopelijk gaan bij de heren de jaartjes zo langzamerhand tellen. Een andere concurrent is Lars Duistermaat. De Winterswijker is meestal een fracties sneller dan ik ben, maar als ik mijn goede vorm kan vinden ,moet ik hem kunnen verslaan.

Pang! Het startschot heeft geklonken. Direct is het dringen geblazen. Ik word omsingeld door de Te Brake-broeders. Mark te Brake neemt als ‘haas’ zijn broer Luuk en broertje Tim op sleeptouw. Een tijd onder de 19 minuten is het doel van de heren. Met succes. Tim loopt een dik vet ‘PR’ van 18.35 minuten. De eerste kilometer loop ik met het gezellige gezelschap mee, waarnaar de afstanden splitsen. Gevoelsmatig ging de eerste kilometer iets te hard, maar wie niet waagt…. Je kent het cliché wel.

Vlak voor me loopt Tom Baak van AV Archeus. De lange gestalte is een prachtig richtpunt, maar ik krijg het gat niet helemaal dicht. Onderweg hoor ik dat ik op een vijfde plaats loop. Daar is niks mis mee. Ik heb mijn klokkie thuis gelaten, dus een indicatie van hoe hard het gaat, heb ik niet.  Voor mijn gevoel gaat het hard zat. Met nog iets meer dan twee kilometer te gaan draaien we ‘tweede bosje ‘ in. Glierend en glijdend struikel ik het bos binnen. Met mijn rechtervoet trap ik in een plasje modder en ik glijd weg. Ternauwernood blijf ik op de been . Gerrit Dijkslag komt mij niet veel later voorbij. Ik besluit om hem te laten lopen. Het is nog een dikke twee kilometer en ik wil me niet helemaal kapot lopen.

In de laatste kilometer geef ik nog één keer gas. Tom baak en Gerrit Dijkslag heb ik nog in mijn zicht en ik probeer met alles wat ik heb er naartoe te lopen. Op de atletiekbaan (laatste 200 meter) zet ik nog aan, maar een echte sprint zit er niet mee r in . Ik nader ‘Gekke Gerrit’ tot op één seconden, maar ik kan hem nóg niet verslaan. Mijn eindtijd is 38.08 minuten. Een kleine vijf minuten eerder finisht  mijn grote concurrent Duistermaat, maar Lars weet net zo goed als ik dat het slechts een kwestie van tijd is voordat ik hem mijn hakken laat zien. Mijn tijd is een kleine anderhalve minuut sneller dan mijn oude record (39.35 min). Ik ben een tevreden mens.

"Gekke Gerrit"

Sportmomenten om nooit meer te vergeten: Bobo’s drukken stempel op touretappe

Er zijn van die sportmomenten die je altijd zullen bijblijven. De gouden Olympische oefening van Epke Zonderland, het onfortuinlijke schot van Arjen Robben tegen de kleine teen van Iker Casillas of de verkeerde wissel van Sven Kramer. Deze momenten staan in ons geheugen gegrift. Iedere maandag kijk ik terug op zo’n historisch sportmoment.  

Aflevering 4: Bobo’s drukken stempel op touretappe

Dat een wielrenner niet altijd valt door toedoen van zichzelf of van een collega, ondervonden Johnny Hoogerland en Juan Antonio Flecha in de Tour de France van 2011 aan de lijve. De twee wielrenners maakten in de 9^e etappe deel uit van een 5-mans kopgroep. Een auto van de organisatie van ‘La Grande Boucle’ reed de twee coureurs tijdens een onbezonnen inhaalmanoeuvre van de sokken. Wat erdaarna gebeurde is een bekend verhaal. Bekijk de pijnlijke beelden hieronder. 

Werkt het filmpje niet? Klik hier

    Een zwaar gehavende Jhonny Hoogerland

Dave Posthumus: een fenomeen

Flamboyant, enthousiast, energiek, uniek in zijn soort, echtgenoot en vader van vier, prettig gestoord, vriendelijk en een echte doorzetter. Als Dave Posthumus over een jaar of honderd de pijp uit gaat, ligt de tekst voor zijn grafsteen al klaar. De goedlachse verzekeringsadviseur is ongeveer een jaar in het bezit van de voorzittershamer van Ava’70. Hij laat de vereniging stijgen tot ongekende hoogte. Het fenomeen heeft alles wat een atletiekvereniging nodig heeft.

Toegegeven: Dave nam het voorzitterschap op het perfecte moment over. De nieuwe atletiekbaan was in aanbouw, het AvaCafé werd in rap tempo uit de grond gestampt, de aanmeldingsformulieren gingen als warme broodjes over de toonbank en de vereniging kwam dag-in-dag-uit positief in het nieuws. Dat neemt niet weg dat Dave in één jaar tijd de vereniging een enorme boost heeft gegeven. Onder het  fanatieke bewind van de geboren Tukker is de jeugdafdeling geëxplodeerd. Het ledenaantal groeit zo hard dat de jeugdtrainers alle zeilen moeten bijzetten om de vele trainingen in goede banen te leiden. Dit lukt tot op heden perfect. De groter wordende groep jeugdtrainer is ook mede de verdienste van de pas 40-jarige Ava-kapitein. Hij weet de jeugdtrainers op een geweldige manier te motiveren. Het is een sterker en hechter team dan ooit tevoren.

Dave doet dit natuurlijk niet allemaal alleen. Hij wordt omringt door stuk voor stuk gepassioneerde mensen. Als de voorzitter iets ‘te’ enthousiast wordt, trapt penningmeester Evelien Hillen direct op de rem. Evelien – streng maar rechtvaardig – is al jaren de drijvende kracht achter de gezonde financiële situatie van de club. Sander Wikkerink behartigt de belangen van de jeugd. Zonder hem zijn leuke evenementen zoals de in april gehouden ‘Athletic Champs’ onmogelijk. Frank Roos  en Patrick Ikink zijn achter de schermen enorm belangrijk. Frank is, bijna in zijn eentje, verantwoordelijk voor de positieve uitstraling van de club. Met zijn gouden pen schrijft hij verslag na verslag. De kranten staan bomvol met zijn prachtige verhalen. Patrick bindt met zijn charmes menig sponsor aan de vereniging. Hij is het minst ervaren bestuurslid, maar is nu al een onmisbare schakel binnen het 7-koppige gezelschap. Anky Bruil is de stille kracht achter het bestuur. Met haar daadkracht en positieve houding zorgt ze ervoor dat alles administratief op rolletjes loopt. Hardloopgoeroe Hans Prinsen is vastberaden en heel doortastend. Als hij iets in zijn kop heeft, dan moet dit ook gebeuren. De prachtige nieuwe clubkleding mag op zijn conto worden geschreven. Dave stuurt het bestuur op geheel eigen wijze aan.

Ahtletic Champs:

Een eerste zware beproeving voor Dave waren de Athletic Champs. Dit is een pupillenwedstrijd in nieuwe vorm. Nooit eerder organiseerde Ava’70 een baanwedstrijd. Meer dan 200 pupillen uit de regio vulden de Hamelandbaan. Het was keihard werken, maar och och och wat was het een geweldig evenement. Ongeveer heel de vereniging heeft zich ingezet om deze wedstrijd te laten slagen. Met succes.

Komend weekend staan Dave en zijn manschappen weer voor een prachtige uitdaging: het jaarlijkse jeugdkamp. 120 pupillen, junioren, jong volwassenen en eeuwig jeugdigen, verblijven dit weekend op het Ava-terrein. En hoewel je het nooit met zekerheid mag zeggen, denk ik dat het wederom een geweldig succes gaat worden.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik normaal nooit zo’n slijmbal ben. Eigenlijk vind ik het ‘stoerder’ om lekker te zeuren en te zeiken, maar af en toe moet je een uitzondering maken. Ik vind het namelijk een feest en een voorrecht om lid te zijn van de mooiste vereniging van Nederland met de aller aller beste voorzitter.

Een heel tevreden lid!

   Dave Posthumus ook een zeer verdienstelijk loper

Stelling van de week: Oranje wordt wereldkampioen

Ben jij het eens of oneens met de stelling van de week? Wil jij je stem motiveren, laat dan even een berichtje achter!

Deze stelling behoeft heel weinig uitleg. Het is zo klaar als een klontje. We worden Wereldkampioen! Zaterdag verpulveren we Costa Rica, dan rollen we België op in de halve finale en vervolgens vernederen we de Duitsers in de eindstrijd!

Wat is jouw mening?

    "Onze jongens"

Succesvol seizoen voor competitieploegen Ava’70

Met een paar ferme oerkreten schreeuwt Roel Schreurs zichzelf moed in. De atleet met de - alles of niets mentaliteit’- geeft alles. Roel moet en zal deze serie op de 800 meter winnen. Met nog 200 meter te gaan heeft hij nog een piepkleine voorsprong  op zijn concurrenten. Zijn gezicht staat op onweer. De verzuring stijgt inmiddels tot zijn lippen. Roel perst zijn laatste energie uit het eelt van zijn kleine teen, maar met nog 50 meter te gaan wordt hij voorbij gelopen door clubgenoot Björn Demkes. Met dit fantastische duel is de toon direct gezet.

Op de dag dat het Nederlands elftal met speels gemak de Mexicanen oprolt, komen de seniorenploegen van Ava’70 voor het laatst in actie in de competitie. De seizoensfinale wordt gehouden in Almelo. De heren willen hun positie voorin de middenmoot behouden en de dames zijn vooral in een interessante strijd verwikkeld met onze Achterhoelse vrienden van Atletico’73 (Gendringen). De ploegen kwamen dit seizoen al tweemaal in actie. Eerst in Assen en vervolgens in Dronten.

De damesploeg heeft op de loopafstanden een luxeprobleem. Zowel Lisa te Molder als Katja Demkes zijn regionale topatleten. Op de 1500 meter bewijzen de twee loopwonders dit opnieuw. Lisa wint in 5.07 min haar serie en Katja Demkes, loopt zich tussen alle jonge grietjes, naar een derde plaats (5.37 min). Suzan Waalders beschikt over veel explosiviteit. Ze toont haar bloedvorm bij het verspringen. Pas na 3.71 meter plant ze haar voeten in de zandbak. Even later loopt ze een 33-er op de 200 meter. Nathalie Demkes is net als broer Björn een rasatleet. Op de 100 meter horden haalt ze ruim twee seconden van haar beste seizoenstijd af. Inge Wesselink heeft als veelzijdig atlete een rotseizoen achter de rug. Door veel ‘blessure geneuzel’ kan ze alleen aan de werpnummers meedoen. Dit doet ze niet onverdienstelijk. Kogel: 6.13m en  Speer: 12.90m. Leonie Rijks heeft er voor gezorgd dat er na jarenlange afwezigheid weer een damesploeg van Ava’70 meedoet aan de competitie. Naast deze opmerkelijke prestatie zet ze ook een prachtige tijd neer op de voor haar ‘nieuwe’ 400 meter. Ze sprint naar 1.19 min. De damesploeg eindigt in het jaar van hun rentree op de 11^e plaats in het eindklassement.

Gertjan Bentert heeft een belangrijk aandeel in het succes van de herenploeg. De 17-jarige alleskunner harkt iedere keer een berg punten binnen en in Almelo is dit niet anders. Hij komt in actie op alle springonderdelen. Hoog: 1.75m, ver: 5.51m en hink-stap-springen: 11.26m. Drie puike prestaties. Raul Griffioen en Daan Houwers, net als Gertjan nog junioren, vechten een mooi duel uit op de 200 meter. Vooraf wordt Raul de grootste winkans toegedicht, maar Daan  laat niet met zich sollen. Daan is uiteindelijk een fractie van een seconden sneller. De eerder genoemde Björn Demkes is, zoals bekend, een formidabele atleet. Niks is hem te gek. Ook met een speer weet hij wel raad. Zonder ook maar één keer getraind te hebben smijt hij de 800-gram wegende speer over de 36 meter. Mart Slotboom wil o zo graag onder die minuut op de 400 meter. Hij kwam dit seizoen al verrekte dichtbij deze grens, maar komt in Almelo ook weer dikke seconden te kort. Sander Wikkerink start op dezelfde afstand helemaal in de buitenbaan. Ondanks deze ongunstige baan en zijn hevige verkoudheid knokt hij zich toch naar een 1.07 min. Patrick Ikink is de enige sprinter in West-Europa met een haklanding. Desalniettemin loopt hij een fabelachtige 13.35 sec. Een dik persoonlijk record. Luuk te Brake is ook van alle markten thuis. Met veel souplesse gooit hij de discus over de 24 meter en even later verpulvert hij zijn persoonlijke besttijd op de 5000 meter. Hij noteert 19.08 min. Erwin Wamelink loopt in dezelfde race een mooie 17.41 min. De afsluiter van de dag is de Zweedse Estafette (400-300-200-100 meter). De formatie Roel, Björn, Raul en Sander presteert bovenverwachting goed. Het topkwartet klokt op deze één kilometer lange estafette een tijd van 2.15 min. Ploegleider Bart Wesselink, die net als zijn zus kampt met veel blessureleed, kan erg tevreden zijn over de prestaties van zijn team. De heren eindigen als 8^e in een veld van 17 teams.

     Het fantastische duel tussen Demkes en Schreurs